Istota zabiegu impregnacji hydrofobowej
Powierzchnie mineralne są stale narażone na działanie czynników atmosferycznych i naturalne procesy erozji. Zjawisko stopniowego niszczenia elewacji, płyt nagrobków, pomników i innych płaszczyzn kamiennych, ceglanych, betonowych itd. jest tak samo naturalne i nieuchronne jak sam upływ czasu. Istnieje jednak sposób na spowolnienie takiego zjawiska – impregnacja hydrofobowa. Jak nazwa wskazuje, zabieg impregnacji hydrofobowej ma nadać materiałowi właściwość odpychania wody, czyli czynnika grającego ważną rolę w procesach erozji min. przez zjawisko termicznej zmiany objętości. Dodatkowo, osadzające się na powierzchni materiału zabrudzenia atmosferyczne mogą tworzyć z wodą roztwór, który głęboko penetruje i powoduje trwałą utratę walorów estetycznych.
Impregnacja hydrofobowa jest zawsze korzystna gdy mamy do czynienia z powierzchnią narażoną na działanie czynników atmosferycznych. Logika dyktuje, że nowy materiał nie wymaga dodatkowych zabiegów kosmetycznych, lecz dzięki impregnacji hydrofobowej zwiększamy szanse utrzymania przez dłuższy czas estetyki i skonsolidowania. Materiały starsze, w szczególności takie po renowacji doświadczają znacznego zwiększenia chłonności przez otwarcie struktury porowatej – w ich przypadku odpowiednia impregnacja hydrofobowa jest absolutnie konieczna. Zabieg impregnacji jest też dobrym sposobem na ograniczenie zniszczeń przez zabiegi niezgodne ze sztuką konserwatorską, jak np. piaskowanie.
Impregnaty wodne i rozpuszczalnikowe
Aspekt chemiczny
Nazwa preparatów SILOXAN wywodzie się bezpośrednio z natury łańcucha głównego: są to związki krzemoorganiczne (z wiązaniami Si – O – Si), będące oligomerami. W impregnatach wodnych grupa siloksanowa jest zawieszona w wodzie. Po aplikacji produktu woda odparowuje, pozwalając na przeformowanie i połączenie cząstek, tworząc polikondensat. W impregnatach rozpuszczalnikowych cząstki rozpuszczalnika organicznego są powiązane (w sposoby inne niż wiązaniami kowalencyjnymi) z grupami siloksanowymi. Gdy rozpuszczalnik organiczny odparowuje, cząstki produktu są przyciągane do siebie, skupiając się w polikondensaty.
Właściwości
Produkty oparte na rozpuszczalnikach różnią się właściwościami od układów wodnych – główne różnice to zawartość lotnych związków organicznych, zdolność penetracji materiału, charakterystyka wytwarzanego ciała stałego itd. W przemyśle budowlanym i konserwatorskim największe znaczenie ma zdolność do penetracji materiału. Nie zawsze wysoka zdolność penetracji jest pożądana, gdyż łatwo spotkać się z materiałami takimi jak np. bardzo chłonne gatunki piaskowca, przez które niewłaściwy impregnat można przelewać praktycznie jak przez sito. Dlatego zgodnie z naszym doświadczeniem, warto rozpatrzeć rodzaj zastosowanego impregnatu w zależności od rodzaju impregnowanej powierzchni.
Proponowane zastosowania
Wodne – na powierzchnie chłonne takie jak piaskowce, marmury, wapienie, porowate betony, tynki. Na takich powierzchniach powodują silniejszy efekt hydrofobowy i stanowią lepszą propozycję cenową, gdyż potrzebna jest mniejsza ilość impregnatu. Rozpuszczalnikowe – na powierzchnie zwarte takie jak granit, kamień sztuczny, cegła klinkierowa, zbity beton, tynki. Tutaj pożądany jest jak najwyższy stopień penetracji, aby zabezpieczenie nie sprowadzało się tylko do cienkiej warstwy na wierzchu materiału.
Ważne wskazówki
Ponieważ wodne układy siloksanowe są bardzo delikatne chemicznie, nie produkujemy wariantów z funkcjonalnymi dodatkami tak jak w przypadku układów rozpuszczalnikowych. Przy rozcieńczaniuwarto zwrócić uwagę aby twardość wody nie przekraczała 20°dH, a w naczyniu nie znajdowały się zanieczyszczenia.
Zachęcamy do zapoznania się z naszą ofertą bardzo wysokiej jakości impregnatów hydrofobowych pod adresem: https://www.coverax.eu/chemia-elewacyjna/impregnaty